Otizm Tarihinden
1920’ler …
1926’da Rusya’nın Kiev kentinde bir çocuk psikiyatristi olan Grunya Sukhareva, bilimsel bir Alman psikiyatri ve nöroloji dergisinde otistik özelliklere sahip altı çocuk hakkında yazı yazar.
Grunya Efimovna Sukhareva’nın 1925’te hem Kanner hem de Asperger’den önce otistik özelliklerin klinik bir tanımını ilk yayınlayan olmadaki çığır açan rolü nispeten yakın zamanda ortaya çıktı. Bununla birlikte, Sukhareva’nın çalışmaları Rusya dışında çok az biliniyor ve büyük ölçüde tanınmıyor.
Otizm kavramsallaştırma ve kategorizasyonunun doğuşuna yaptığı önemli katkısı için çeşitli dergilerde yazılar yeni yayınlanmaya başlandı. Bı makaleler çoğaldıkça hem biyografik ve tarihsel bir arka planına dair bilginiz artacaktır. Sukhareva’nın geniş kapsamlı psikiyatrik çalışmaları ortaya çıkmaya başladı ve hem şizofreni hem de otizmi kavramsallaştırmadaki öncü çabaları açıklığa kavuşturulacaktır.
1920’lerin başında genç bir Yahudi çocuk psikiyatrının 11 çocuğu (6 erkek ve 5 kız) tedavi ettiği Moskova’da kuruldu. Grunya Sukhareva çocuklarla ilgili bulgularını iki Alman gazetesinde yayınladı – biri 1926’da erkekler hakkında, diğeri ise kızlar hakkında 1927’de bir makale – burada vakaların daha önce tanınmayan bir grup bozukluğu temsil ettiğini belirtti. Bugün, bu vaka incelemeleri otizmli çocukların tanımları olarak okunur; özellikleri hem Kanner’ın hem de Asperger’in kriterlerine ve ayrıca Ruhsal Bozuklukların Teşhis ve İstatistik El Kitabında ve diğer yerlerdeki günümüzün resmi tanı kılavuzlarına uygundur.
Sukhareva, 150’den fazla makale ve birkaç kitap yayınlayarak neslinin en önde gelen Sovyet psikiyatristi oldu. Çalışmalarının yaklaşık bir asırdır neredeyse görünmez olması, otizm araştırmalarının tuhaf tarihindeki en tuhaf şeylerden biri.
Not: Ne Kanner’ın ne de Asperger’in Sukhareva’dan haberdar olmaması mümkün ama olası görünmüyor. Her iki adam da içine kapanık, şizofren, “şizoid” ya da “psikopat” çocuklar hakkında bulabildikleri hemen hemen her şeyi okudular. Her iki adamın da aynı şekilde Sukhareva’nın çalışmalarına rastlamış olabilecek iyi okumuş çalışanları vardı. Her ikisi de, Sukhareva’nın 1926 ve 1927’deki makalelerini yayınladığı dergiden, Berlin merkezli Monatsschrift f ü r Psychiatrie und Neurologie’den ( Aylık Psikiyatri ve Nöroloji Dergisi)), otizm ve şizofreniyi konu alan bir avuç Avrupa dergisi arasında öne çıktı. 1949 tarihli bir makalesinde Kanner, Sukhareva’nın 1932 tarihli başka bir otizm makalesine atıfta bulunarak, otizmin “çocukluk şizofrenisinin temel doğasıyla o kadar yakından ilişkili olduğunu ve ondan, özellikle de Ssucharewa tarafından tartışılan sinsi başlangıçlı vakalardan ayırt edilemeyecek kadar yakından ilişkili olduğunu” söyler. ” Peki o ve Asperger, onun altı yıl önceki çalışmalarını nasıl gözden kaçırmışlardı?
Pek çok bilim insanı, her halükarda, Avrupa dergilerine dalmış olan Asperger’in muhtemelen Sukhareva’nın bir veya iki otizm makalesine rastladığını, ancak 1930’ların ve 1940’ların Avusturya’sının kurumsallaşmış antisemitizmi nedeniyle onlardan (veya diğer Yahudilerin eserlerinden) bahsetmediğini öne sürüyor. Aynı şekilde, Batı kültüründeki cinsiyetçiliğin derinliği göz önüne alındığında, Kanner ve/veya Asperger’in, sırf kadın olduğu için Sukhareva’nın çalışmalarını görmezden gelmeyi uygun bulmuş olması mümkündür. Anti-Sovyet duygular da rol oynamış olabilir.
Sukhareva bu çocukları Moskova’daki kliniğinin işlettiği küçük hastane okulunda gözlemlemişti. Asperger ve Kanner kliniklerinde olduğu gibi, Sukhareva da klinisyenlerin hastalarıyla daha uzun zaman geçirmelerine ve onları daha iyi tanımalarına izin verdi. Ve Asperger ve Kanner gibi Sukhareva da, çocukların görünüşte düzenlenmiş iç yaşamları ile daha kaotik bir toplumdaki yerleri arasındaki çatışmalara dikkatleri açısından zengin ve neredeyse romansı klinik açıklamalar yazdı.
Örneğin on yaşındaki MR, “asosyal, kendini diğer çocuklardan izole ediyor.” Başka bir hasta son derece konuşkan, “tekrarlayan, saplantılı temalarla işaretlenmiş” konuşmalarla, ancak okulun ortak oyunlarına hiç katılmıyor, neredeyse her şeye sessiz tepkiler veren “düzleştirilmiş” duygusal bir yaşamı var ve “bir fantezi dünyasında yaşıyor”. saplantılı durumlar ve zorlayıcı sayma. Saplantılarında belirgin bir şekilde Aspergian olan başka bir çocuk, 3 yaşında tekerlemeler söylemeye başladı, ancak oyunlarından kaçındığı diğer çocuklar tarafından “konuşan makine” olarak adlandırıldı.
Özetinde Sukhareva, bu grubu ayıran birkaç özelliği tanımlıyor: soyutlama ve “saçma düşüncelere eğilim” ile belirginleşen “tuhaf bir düşünme türü”; onları başkalarından uzaklaştıran ve “diğer çocuklar arasında asla tam olarak kendileri değil” bırakan bir “otistik tutum”; ve obsesif-kompulsif davranışa yönelik eğilimler.
Ancak Sukhareva, yalnızca Asperger benzeri bir otizmi tanımlamadı. Otizme dair spesifik ama geniş bir bakış açısını detaylandırarak, sadece Kanner ve Asperger’i değil, aynı zamanda 55 yıl sonra Wing ve giderek birbirine bağlı bir otistik topluluğun aktivizmi tarafından teşvik edilecek olan otizme ilişkin ‘spektrum’ görüşününde ortaya çıkmasına vesile olan araştırmacılardandır.
O halde Sukhareva’nın önemli makaleleri zamanının çok ilerisindeydi. Yine de otizm alanı savaş sonrasında genişlese bile, Kanner 1949’da makalesine atıfta bulunduktan sonra bile, 70’lerine kadar bu alanda aktif kalmasına ve 89’a kadar yaşamasına rağmen, çalışmalarından nadiren alıntı yapıldı ve Sovyetler Birliği dışında (ve daha sonra Rusya’da) ), nadiren fark edildi.
Kaynak YAzılar: https://www.spectrumnews.org/news/the-new-history-of-autism-part-i/
#otizmtarih #otizm #timeline
About The Author
